Rose
From Wikipedia, the free
encyclopedia
A rose is a woody perennial
of the genus Rosa,
within the family Rosaceae. There are over 100 species. They form a group of
erect shrubs, and climbing or trailing plants, with stems that are often armed
with sharp prickles. Flowers are large and showy,
in colours ranging from white through yellows and reds.
Most species are native to Asia, with smaller numbers
native to Europe, North America, and northwest Africa. Species, cultivars and hybrids are all widely grown for their beauty and
fragrance. Rose plants range in size from compact, miniature roses, to climbers
that can reach 7 meters in height. Different species hybridize easily, and this
has been used in the development of the wide range of garden
roses.[1]
The name rose comes from French, itself from Latin
rosa, which was perhaps borrowed from Oscan, from Greek
ρόδον rhodon (Aeolic βρόδον wrodon), related to Old Persian wrd-, Avestan
varəda, Sogdian ward, Parthian
wâr, Armenian vard.[2][3]
กุหลาบ 
เป็นไม้ตัดดอกที่มีการปลูกเป็นการค้ากันแพร่หลายทั่วโลกมานานแล้ว
กุหลาบเป็นไม้ตัดดอกที่มีการซื้อขาย เป็นอันดับหนึ่งใน ตลาดประมูลอัลสเมีย
ประเทศเนเธอร์แลนด์ ซึ่งเป็นตลาดประมูลไม้ดอก
ที่ใหญ่ที่สุดของโลก เมื่อ พ.ศ. 2542 มีการซื้อขายถึง 1,672
ล้านดอก และมักจะมียอดขายสูงสุดในประเทศต่าง ๆ เมื่อเปรียบเทียบกับไม้ดอกชนิดอื่น
ๆ
ประเทศที่ปลูกกุหลาบรายใหญ่ของโลกได้แก่ อิตาลี เนเธอร์แลนด์ สเปน สหรัฐอเมริกา โคลัมเบีย เอกวาดอร์ อิสราเอล เยอรมนี เคนยา ซิมบับเว เบลเยียม ฝรั่งเศส เม็กซิโก แทนซาเนีย และมาลาวี เป็นต้น
ปัจจุบันประเทศไทยมีพื้นที่ปลูกกุหลาบตัดดอกประมาณ 5,500 ไร่
กระจายอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศ แหล่งปลูกที่สำคัญได้แก่ เชียงใหม่ เชียงราย ตาก นครปฐม สมุทรสาคร ราชบุรี และกาญจนบุรี มีการขยายตัวของพื้นที่มากที่สุดใน
อำเภอพบพระ จังหวัดตาก
ซึ่งปัจจุบันประมาณว่ามีพื้นที่การผลิตถึง 3,000 ไร่
เนื่องจาก อ.พบพระ มีสภาพภูมิอากาศที่เหมาะสม พื้นที่ไม่สูงชัน
และค่าจ้างแรงงานต่ำ (แรงงานต่างชาติ)
การผลิตกุหลาบในประเทศไทยอาจแบ่งได้เป็น
2 ลักษณะคือ การผลิตกุหลาบในเชิงปริมาณ และการผลิตกุหลาบเชิงคุณภาพ การผลิตกุหลาบเชิงปริมาณ หมายถึงการปลูกกุหลาบในพื้นที่ขนาดใหญ่ หรือปลูกในพื้นที่ราบ
ซึ่งจะให้ผลผลิตมีปริมาณมาก แต่ผลผลิตไม่ได้คุณภาพ เช่น ดอกและก้านมีขนาดเล็ก
มีตำหนิจากโรคและแมลง หรือการขนส่ง
อายุการปักแจกันสั้น ทำให้ราคาต่ำ
การผลิตชนิดนี้ต้องอาศัยการผลิตในปริมาณมากเพื่อให้เกษตรกรอยู่ได้
ส่วนการผลิตกุหลาบในเชิงคุณภาพ นิยมปลูกในเขตภาคเหนือ และบนที่สูง
โดยปลูกกุหลาบภายใต้โรงเรือนพลาสติก
ในพื้นที่จำกัด มีการจัดการการผลิตและการปฏิบัติหลังการเก็บเกี่ยวที่ดี ใช้แรงงานที่ ชำนาญ
ทำให้กุหลาบที่ได้มีคุณภาพดี และปักแจกันได้นาน
ตลาดของกุหลาบคุณภาพปานกลางถึงต่ำ (ตลาดล่าง)
ในปัจจุบันถึงขั้นอิ่มตัว เกษตรกรขายได้ราคาต่ำมาก
ส่วนตลาดของกุหลาบที่มีคุณภาพสูง (ตลาดบน) ผลผลิตในประเทศยังไม่เพียงพอ
และขาดความต่อเนื่อง ทำให้ยังต้องนำเข้าจากต่างประเทศ เช่น เนเธอร์แลนด์ และมาเลเซีย เป็นต้น
ประเทศไทยมีศักยภาพในการผลิตกุหลาบคุณภาพสูงอย่างต่อเนื่อง
หากแต่จะต้องผลิตในพื้นที่ที่เหมาะสม คือพื้นที่สูงมากกว่า 800 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล หากปลูกในที่ราบจะได้คุณภาพดีในช่วงฤดูหนาวเท่านั้น
ดังนั้นการผลิตกุหลาบมีแนวโน้มเพิ่มพื้นที่การผลิตบนที่สูงมากขึ้น
Rose’s Blooming
