ประตูสองบาน

                                              
ประตูมีหลายแบบ
ความทุกข์และปัญหาก็มีหลายแบบเช่นกัน

บางครั้งเราใช้ชีวิตแบบดึง    ทั้งที่ประตูบอกว่าผลัก

และใช้ชีวิตแบบผลัก    ทั้งที่ประตูบอกให้เลื่อน

ประตูเปิดไม่ออก ปัญหาผลักไม่ออก
ไม่ใช่เป็นเพราะปัญหาแก้ไม่ได้ หรือประตูเปิดไม่ได้

แต่เป็นที่ตัวเราไม่เคยใช้  'ความคิด'
เพื่อค้นหาวิธีการเปิดประตูอย่างถูกต้องเลย

หันมามอง......บ้านของเรา......โรงเรียนของเรา....

มีหลายอย่างที่เราพยายามผลักออกไป   เพราะเบื่อบ้าง หรือไม่อยากทำบ้าง

บางอย่าง บางปัญหา ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน 

ส่วนอีกหลายอย่าง  หลายเรื่องเป็นเรื่องสำคัญ   แต่กลับรอก่อน(ว่างแต่ไม่คิด)

แม้จะดูเหมือนเรื่องธรรมดา   แต่ก็ก่อปัญหาอื่นๆตามมา  ล้วนเป็นเรื่องที่รู้กันดี  

เช่น ขยะใน ร.ร.   การแต่งกายของนักเรียน  พฤติกรรม-นิสัยที่รอการแก้ไข  เช่นคุยในแถว  กินไม่เก็บ  ทิ้งขยะไม่เป็นที่   พูดจาหยาบคาย   ไม่ตรงเวลา  ไม่ใส่ใจในการเรียน  ไม่รักษาความสะอาดห้อง   หนีเรียน   มาสาย   ไม่ส่งงาน ฯลฯ

บางครั้งมักได้ยินข้ออ้าง  หรือคำตอบที่หยุดความพยายาม  เช่น งานเยอะ ไม่ว่าง   ก็มีคนดูแลอยู่แล้ว   ทำไปทำไม   ไม่ทำก็ไม่มีใครว่าอะไร  นี่ก็เป็นปัญหาใหญ่ในปัญหาใหญ่ๆ  ที่หลายคนไม่สนใจ  ที่จริงก็คือสิ่งแรกที่ต้องแก้ไข  ทำความเข้าใจ

มีอีกหลายสิ่งที่เรา...พวกเราอยากให้คงไว้   แต่กลับไม่ดึงหรือรักษา

เพียงแค่เราหันมาช่วยกัน  และยอมรับในสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งที่ดีขึ้น

ช่วยกันคิด  และค้นหาวิธีแก้ไข  ให้กำลังใจ  และผ่านเรื่องต่างๆด้วยกัน  ด้วยดี

นี่จึงจะสมกับคำว่า  เป็นคนที่มีความดี   ความรัก  ความเข้าใจ

เชื่อว่าปัญหาต่างๆจะลดลง   และเล็กลง  ด้วยความคิดที่จะแก้ไข  ด้วยพลังของความดี  และเต็มที่กับทุกเรื่องที่สำคัญ   ลงมือกันเถอะ  อย่างน้อยก็ไม่เสียอะไรเลย   มีแต่สิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้น  เพราะทั้งหมด  ก็คือ....
เรื่องจริง  ผ่านจอ   ที่รอการแก้ไข...

“ ดุจประตู  ดูสองบาน  อ่านแล้วคิด     

  วอนมิ่งมิตร  ทุกคนมา  พาแก้ไข

  ช่วยกันผลัก ช่วยกันดึง จึงจะไว      

  เปลี่ยนแปลงไป  ได้ทำดี  เพื่อโรงเรียน “

 

          โดย   ครูแหวน  แสนรัก